Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Πριν από κάποιες μέρες δόθηκε ένα τελεσίγραφο στην επιφάνεια. Ένα τελεσίγραφο ωμής ταξικής επιβολής και κρατικής τρομοκρατίας. Ένα τελεσίγραφο που ήρθε ως συμπληρωματικός κρίκος στην συνολική επίθεση που εξαπολύει το η κυβέρνηση Ν.Δ. απέναντι στο μαζικό κίνημα. Ένα τελεσίγραφο που έρχεται να προστεθεί στην ποσοτικότερη κατάργηση του ασύλου, την ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, στο νέο νομοθετικό πλέγμα που στήνεται απέναντι στα πιο ακτιβιστικά και προωθημένα τμήματα του ανταγωνιστικού κινήματος, στο σωρό συλλήψεων και το όργιο καταστολής που εξαπολύεται στην περιοχή των Εξαρχείων,τις συλλήψεις αγωνιστών του φοιτητικού κινήματος.Ένα τελεσίγραφο που πάει από κοινού με τις νέες μεθόδους χωροφυλακής και παρακολούθησης που εξαπολύονται απέναντι σε οργανώσεις σαν την Ταξική Αντεπίθεση και σε αγωνιστές-συντρόφους μας έξω από τα σπίτια τους, από κοινού με την στοχοποιημένη  επίθεση που δέχθηκε ο σύντροφός μας Λάμπρος Γούλας και την κρατική σκευωρία που στήθηκε απέναντι του. Μια κήρυξη πολέμου απέναντι στις δομές του αγώνα και τους πρόσφυγες και τους μετανάστες πάνω στο πλαίσιο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης Ν.Δ.
Σαν Στέκι Δίστομο αποτελεί πάγια θέση μας η ενότητα των δυνάμεων του μαχητικού αντιφασισμού γενικά, και του αντιφασιστικού κινήματος ειδικά πάνω στην υλική αντιπαράθεση απέναντι στους παρακρατικούς, στην προοπτική ενός πολύμορφου μαζικού μετωπικού μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος το οποίο θα μπορεί να λειτουργεί προς το συμφέρον των ταξικών-λαϊκών-κοινωνικών διεκδικήσεων, στον αγώνα των φτωχών, των εργατών, των ανέργων, των καταπιεσμένων, των απόκληρων απέναντι στον ιμπεριαλισμό-την αστική τάξη- το κράτος. Την δεδομένη περίοδο, πέρα από την ανάγκη του αντιφασιστικού κινήματος να ξαναβγεί στον δρόμο πάνω στα παραπάνω χαρακτηριστικά, τίθεται η ανάγκη της ενότητας και σε ένα άλλο μέτωπο του ταξικού πολέμου. Αναγνωρίζουμε και εμείς πως τα σφυριά της ταξικής-κοινωνικής πάλης είναι αδύνατο πέρα από πολύ συγκεκριμένες φάσεις της ιστορίας να χτυπούν στην ίδια κατεύθυνση. Η κοινή ασπίδα ωστόσο, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία, πρέπει να κρατηθεί από όλες τις δυνάμεις του κινήματος που καταχωρούν τον εαυτό τους ως τμήμα ενός προπλάσματος επαναστατικού κινήματος το οποίο αυτή την στιγμή δεν υφίσταται, ανεξαρτήτως των ιδεολογικο-πολιτικών αφετεριών τους. Κάθε πρωτοβουλία, κάθε πορεία, κάθε κίνηση που αναδεικνύει και αποπειράται να στήσει ανάχωμα στην κρατική τρομοκρατία βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση, αρκεί να μην περιλαμβάνει στο εσωτερικό της το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό-ΣΥΡΙΖΑ- που έστρωσε το έδαφος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΑ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ

Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο

Ο ελληνικός φασισμός πηγάζει από το κράτος, επανδρώνεται από αυτό, αποτελεί τον πιο πιστό υπηρέτη της καταστολής του απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Στην Ελλάδα οι φασίστες είναι οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους, εφεδρεία της πολιτικής του. Όπως ο αφέντης του, το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος ήταν υπηρέτης της ντόπιας ολιγαρχίας και των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Πραγματοποιώντας μια βουτιά μέσα στον ιστορικό χρόνο, παρατηρούμε την λεπτή γραμμή που συνδέει την δράση του παρακράτους απέναντι στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Η πρώτη εμφάνισή του γίνεται το 1916 με τον Σύλλογο των Απόστρατων, μια παραστρατιωτική ομάδα που δρούσε υποστηρίζοντας την πολιτική του Μεταξά. Εν συνεχεία, χαρακτηριστικό παράδειγμα του ελληνικού φασισμού αποτελεί η 3Ε, παρακρατική-φασιστική οργάνωση που ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1927 με πολιτικές αρχές δομημένες στην αντικομμουνιστική και αντεργατική πάλη και υπαρκτά χρηματοδοτούμενες παραστρατιωτικές δομές. Το 1933 πραγματοποίησε την ‘’πορεία προς την Αθήνα’’ στο πλαίσιο της ‘’καθόδου στη Ρώμη’’ του Μουσολίνι. Η επιτυχία της κίνησης της συνοδεύτηκε από μια βιαστική κίνηση αυτονόμησης και μετασχηματισμού της σε ΕθνικοΣοσιαλιστικό Κόμμα-Εθνική Ένωσις Ελλάδος. Η επαναφορά της σε οργάνωση ήταν άμεση καθώς η κρατική και επιχειρηματική χρηματοδότηση διακόπηκε αμέσως. […]

1. Απόσπασμα από την πολιτική τοποθέτηση του Αντιφασιστικού-Αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο στην αντιφασιστική εκδήλωση για τα 3 χρόνια του στεκιού στις 24/11/17 στο Γκίνη

•  Ολόκληρη η τοποθέτηση εδώ: https://distomo.espivblogs.net/πολιτική-τοποθέτηση-του-στεκιού-για-τ/
• Ηχογράφηση της εκδήλωσης εδώ: https://distomo.espivblogs.net/ηχογράφηση-αντιφασιστικής-εκδήλωσης/

Παρακάτω παρατίθενται ορισμένα ιστορικά στοιχεία για την παρακρατική-φασιστική οργάνωση Τρία Έψιλον

‘‘H ‘Εθνική Ένωσις Ελλάς’, γνωστή και ως Τρία Έψιλον ή ΕΕΕ, ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στις 20 Ιανουαρίου του 1927, εγκρίθηκε το Καταστατικό για τη δημιουργίας της οργάνωσης «Εθνική Ένωσις Ελλάς» και αναγνωρίστηκε το Φεβρουάριο του ίδιου έτους. Ιδρυτικά στελέχη της ΕΕΕ υπήρξαν ο Αλέξανδρος Ουσταπασίδης, ο οποίος είχε αναλάβει προσωρινά την Προεδρία της οργάνωσης, ο Γεώργιος Κοσμίδης, ο Δημήτριος Χαριτόπουλος, ο Χρήστος Νικολαΐδης, ο Μιχαήλ Τσομλεκτσόπουλος,  ο Ιορδάνης Κανιόγλου, ο Σταύρος Σταυριανός, ο Διογένης Σισμανόγλου κ.ά.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Καταστατικού της οργάνωσης, η ΕΕΕ λειτουργούσε επίσημα ως σωματείο αλληλοβοήθειας, οικονομικής ενίσχυσης κι εύρεσης εργασίας στα μέλη της, ενώ προέβαινε και στη διευκόλυνση της διανομής των προϊόντων των βιομηχανικών κι αγροτικών επιχειρήσεων, στις οποίες εργάζονταν επίσης μέλη αυτής. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ήταν μία αντισημιτική, αντικομμουνιστική κι αντικοινοβουλευτική παραστρατιωτική οργάνωση. Έμβλημά της ήταν ο δικέφαλος αετός, ο οποίος παρίστατο στη σημαία και τη σφραγίδα της ΕΕΕ, η οποία είχε δημιουργήσει και το δικό της ύμνο, με την ονομασία «Όλοι στον Αγώνα». Τα γραφεία της βρίσκονταν στο Μέγαρον Ερμείον, στην οδό Πανταζίδου 8 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Τα μέλη της ΕΕΕ απαρτίζονταν από Έλληνες χριστιανούς, που υποχρεώνονταν να εκδηλώνουν πίστη στους στόχους της οργάνωσης. Κύριος στόχος τους ήταν η διαφύλαξη των αξιών και των παραδόσεων του Έθνους, η αναζωογόνηση του εθνικού φρονήματος και η προστασία της Πατρίδας και της Οικογένειας. Ειδικότερα, ο Πρόεδρος της ΕΕΕ, Γεώργιος Κοσμίδης, ήταν πρόσφυγας εμποροράφτης από την Κωνσταντινούπολη. Οι Τριεψιλίτες, όπως ονομάζονταν, απαρτίζονταν κυρίως από έφεδρους αξιωματικούς και άτομα με εθνικιστικά και αντισλαβικά αισθήματα, των οποίων η δράση ήταν γνωστή ήδη από την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας. Επιπλέον, μέλη αυτής ήταν άτομα νεαρής ηλικίας από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. 

Πίστευαν στην καθαρότητα και την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής και απέβλεπαν στην επέκταση των γεωγραφικών συνόρων της χώρας. Παράλληλα, προέβαιναν σε δράσεις τόσο εναντίον των Εβραίων όσο και των Αριστερών, έχοντας την αμέριστη προστασία και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης. Συχνά ήταν τα φαινόμενα επιθέσεων και πετροβολισμών σε καφενεία και κέντρα εστίασης αριστερών, ενώ σε τοίχους της Θεσσαλονίκης γράφονταν αντιεβραϊκά συνθήματα.

Η οργάνωση Τρία Έψιλον, χρηματοδοτούνταν πέρα από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, το Υπουργείο Πρόνοιας, τις τράπεζες Εθνική και Εκδοτική και από τον Σύνδεσμο των εν Ελλάδι Ανωνύμων Εταιρειών, τον ‘πρόδρομο’ του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Στις αρχές του 1932, ξεκίνησε η δημιουργία Εθνικών Ενώσεων από την ΕΕΕ. Κύριος στόχος των σωματείων αυτών ήταν η πάταξη των απεργιών που προκαλούνταν από τους κομμουνιστές.  Στις 9 Αυγούστου του 1932 μέλη της ΕΕΕ επιτέθηκαν εναντίον εργατών τραυματίζοντας σοβαρά οκτώ από αυτούς. Και άλλες ενέργειες σημειώθηκαν εναντίον εργατών, όπως η δολοφονία δυο καπνεργατών στις 12 Αυγούστου του 1932 και ο ξυλοδαρμός άλλου ενός εργάτη στην Καβάλα τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ενώ υπήρχαν και απειλές εναντίον των Συνδικάτων. Ο στρατός και η αστυνομία δεν τάχθηκαν σε καμία περίπτωση ξεκάθαρα εναντίον της ΕΕΕ, αντιθέτως η τελευταία συνεργαζόταν με την αστυνομία, κάτω από την ομπρέλα προστασίας των κρατικών αρχών στα εργατικά ζητήματα.”

 Προετοιμασίες για την Κάθοδο της ΕΕΕ στην Αθήνα

 ”Η πορεία αυτή θα πραγματοποιούταν για την ενίσχυση του εθνικού φρονήματος και ελληνικού ήθους, με το προσκύνημα τους στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Στη συνέχεια, στους δρόμους της Αθήνας, τοιχοκολλήθηκε το σήμα της οργάνωσης από μέλη της υπό την προστασία της αστυνομίας. Συνεργείο εργατών προέβη στο σβήσιμο των σημάτων και την αντικατάστασή τους με αντιφασιστικά συνθήματα. Πραγματοποιήθηκε συμπλοκή μεταξύ κομμουνιστών και ΕΕΕ. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της χώρας αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, μεταξύ άλλων σε Αθήνα και Θήβα.  Η αναχώρηση της ΕΕΕ είχε καθοριστεί για το Σάββατο στις 24 του Ιούνη από τη Θεσσαλονίκη και η επιστροφή για την Τρίτη στις 27 του μηνός. Η επικείμενη κάθοδος ονομάστηκε από την ΕΕΕ ως «Πανελλήνιος Εθνικός Συναγερμός», ενώ η κυβέρνηση διέθεσε για τις ανάγκες της οργάνωσης τριάντα βαγόνια. 

 Στις 24 Ιουνίου του 1933 ξεκίνησε η περίφημη «Πορεία προς την Αθήνα», στα πρότυπα της «Πορείας προς τη Ρώμη» που είχε πραγματοποιήσει ο Μουσολίνι τον Οκτώβριο του 1922. Η κίνηση αυτή φαίνεται να ενισχύθηκε με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης, υπό τον Χ. Βαμβακά και τους δημοτικούς συμβούλους,  και της κυβέρνησης Τσαλδάρη, με τη χρηματοδότηση των υπουργών Ράλλη και Σαγιά, τους μεγαλοτραπεζίτες και τους καπνεμπόρους, ενώ φήμες διαδίδονταν πως τα μέλη της ΕΕΕ θα ήταν οπλισμένα, παραλαμβάνοντας τον εξοπλισμό από το γενικό επιτελείο στρατού και την αστυνομία. Επιπλέον, οικονομική ενίσχυση θα λαμβανόταν από τα εμπορικά επιμελητήρια σχετικά με την ένδυση των μελών της ΕΕΕ.

 Στις 25 Ιουνίου, το πρωί, οι αμαξοστοιχίες αφίχθησαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας.237 Στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, μέλη της ΕΕΕ πυροβόλησαν στην πλάτη και τραυμάτισαν σοβαρά έναν εργάτη, δικαιολογώντας τη στάση ως άμυνα στις επιθέσεις των εργατών προς την αμαξοστοιχία, αν και κάτοικοι της περιοχής, αυτόπτες μάρτυρες, ανέφεραν πως δεν υπήρξε καμία επίθεση προς την οργάνωση. Μέλη της ΕΕΕ, φτάνοντας, άρχισαν να πυροβολούν οποιονδήποτε βρισκόταν κοντά στο σταθμό και φορούσε εργατικά ρούχα, όπως το συνεργείο σιδηροδρομικού σταθμού. Στο σταθμό κατέφτασαν ομάδες εργατών και στράφηκαν εναντίον της οργάνωσης με αποδοκιμασίες και ρήψεις πετρών. Το Α’ Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών μετέβηκε στα γραφεία της εφημερίδας ‘Ριζοσπάστης’ και στο τυπογραφείο, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι περισσότεροι από πενήντα εργάτες κι αφού πραγματοποιήθηκαν συμπλοκές, ακολούθησαν συλλήψεις.  Περίπου 3.000 μέλη της ΕΕΕ, ομοιόμορφα ενδεδυμένοι, παρέλασαν κι έδωσαν όρκο μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη για πίστη στην Πατρίδα και την Ορθοδοξία, με την παρουσία πολλών επισήμων της χώρας.

 Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις μεταξύ μελών της ΕΕΕ και κομμουνιστών, σε πολλά σημεία της πόλης. Δυνάμεις του ΚΚΕ αποδοκίμασαν τα μέλη της ΕΕΕ με την άφιξή τους στο σιδηροδρομικό σταθμό. Στις διαμάχες υπήρξαν πυροβολισμοί κι ένας άνθρωπος, έχασε τη ζωή του. Το βράδυ της 26ης Ιουνίου, περισσότεροι από 100 κομμουνιστές επιτέθηκαν στη Βαρβάκειο κατά της νεολαίας της ΕΕΕ. Ακολούθησε πετροπόλεμος και συμπλοκές μεταξύ κομμουνιστών, αστυνομίας και ΕΕΕ. Ένας εργάτης της αντιδιαδήλωσης, έχασε τη ζωή του από πυρά των αντιπάλων. Έπειτα η αστυνομία συνέλαβε ‘προληπτικά’ περίπου 200 κομμουνιστές για διατάραξη, ενώ στον Πειραιά περίπου 100 άτομα φαλαγγίτες συνέχισαν να πραγματοποιούν πορεία στα πρότυπα των γερμανικών SS και SA. Ακολούθησαν κι εκεί συμπλοκές με αντιδιαδηλωτές κι αστυνομικούς, ενώ συνελήφθησαν οι επικεφαλής της πορείας αυτής. Οι γνώμες που διατυπώθηκαν στις λίστες των εφημερίδων της εποχής διίσταντο ως προς τις εξελίξεις των επεισοδίων. Η αναχώρηση της ΕΕΕ από την Αθήνα ήταν βιαστική. Έως την ώρα της αναχώρησης, η στρατοπέδευσή τους έγινε στο Μαράσλειο κι ενώ συντάχθηκαν σε φάλαγγα πέρασαν από την οδό Πανεπιστημίου  για να μεταβούν στο σταθμό Λαρίσης, όπου πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις με εργάτες, ενώ τραυματίσθηκαν δύο άτομα και άλλα δύο συνελήφθησαν.”

• Τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από την μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο ”Η Οργάνωση Εθνική Ένωσις Ελλάς (Τρία Έψιλον) ” της Χριστιάνα Πιστόλα http://ikee.lib.auth.gr/record/135187/files/GRI-2014-13178.pdf

Φωτογραφικό Υλικό / Ντοκουμέντα:

Έμβλημα της οργάνωσης Τρία Έψιλον

Στις 15 Ιούνη του 1945,  ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με την ομάδα του είχε περικυκλωθεί στη χαράδρα του Φάγκου, στον Αχελώο ποταμό, στο χωριό Μεσούντα του Νομού Άρτας. Περικυκλωμένοι δυτικά από ομάδες εθνοφυλακής (δυο τάγματα με αριθμούς 118 και 206), που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο (120 άτομα) και ανατολικά τους καταδίωκαν τμήμα του Ελληνικού Στρατού με επικεφαλής τον υπολοχαγό Α. Μουρελάτο.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο Άρης Βελουχιώτης αυτοκτόνησε με μια σφαίρα πίσω από το δεξί του αυτί, ενώ αμέσως μετά ο σύντροφός του Τζαβέλας απασφαλίζει μια χειροβομβίδα και αγκαλιάζει τον Καπετάνιο. Η έκρηξη της χειροβομβίδας συγκλονίζει τη χαράδρα και οι διώκτες του περιμένουν το ξημέρωμα για να πλησιάσουν στο σημείο.

Ο Βελουχιώτης και ο Τζαβέλας αποκεφαλίζονται και τα κεφάλια τους περιφέρονται στο χωριό. (βλ. παρακάτω απόσπασμα από την ταινία ” Ο Θίασος” του Θ. Αγγελόπουλου)

Φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη μέσα από το στέκι

Το κεφάλι του Άρη και του Τζαβέλλα κρεμασμένα σε φανοστάτη στα Τρίκαλα

Μνημείο στο φαράγγι του Φάγγου στο χωριό Μεσούντα της Άρτας

Στάση στην Λαμία πριν από την συμμετοχή μας στην πολιτική εκδήλωση του Αντιφασιστικού- Αντιεξουσιαστικού Στεκιού Κάμενικ – Σάββατο 1η Απρίλη 2017

Στάση στην Λαμία πριν από την συμμετοχή μας στην πολιτική εκδήλωση του Αντιφασιστικού- Αντιεξουσιαστικού Στεκιού Κάμενικ – Σάββατο 1η Απρίλη 2017

10 Ιούνη 1944 – 10 Ιούνη 2019

75 χρόνια από τη σφαγή του χωριού Δίστομο από τους ναζί Γερμανούς κατακτηκτές

Η ονομασία του Στεκιού επιλέχθηκε με σκοπό να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς του Διστόμου που σφαγιάστηκαν από τους ναζί Γερμανούς κατακτητές στις 10 Ιουνίου του 1944. Η επιλογή αυτή αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση πως σε μια χώρα με την ιστορική ιδιομορφία της Ελλάδας, η οποία έχει πληρώσει ‘’φόρο’’ αίματος στους ναζί, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στο παρακρατικό ιστορικό συνεχές των ταγμάτων ασφαλείας και των γερμανοντυμένων, των πιο πιστών συνεργατών των γερμανών ναζί, να μολύνουν τις γειτονιές της Αθήνας. Ταυτόχρονα όμως και μια επιθυμία να βάλουμε ένα μικρό κομμάτι στο ψηφιδωτό της ιστορικής δικαίωσης των νεκρών,των βασανισμένων και των φυλακισμένων του ελληνικού αντιφασιστικού κινήματος, εκτιμώντας πως ο σημερινός αγώνας για απελευθέρωση περνάει και πάλι μέσα από το τσάκισμα των φασιστών και του παράκρατους,ως μια διαδικασία που οφείλει να λάβει μαζικά-λαϊκά-πολύμορφα και εδαφικά χαρακτηριστικά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Παραθέτουμε μαρτυρία από την ημέρα εκείνη: «Στο Δίστομο άρχισαν σφαγή. Σκότωσαν αδιάκριτα γέρους, μωρά εξαμηνίτικα, γριές, τα παιδιά του σχολείου (όλα στην αίθουσα του σχολείου) και τον παπά. Βρέθηκαν όλες σχεδόν οι νέες γυναίκες σχισμένες με ξίφος ή μαχαίρι από τα γεννητικά τους όργανα μέχρι το στήθος. Βρέθηκαν γυναίκες με κομμένους τους μαστούς, ξεκοιλιασμένες με τα παιδιά στην αγκαλιά τους. Βρέθηκαν μικρά παιδιά σφαγμένα και ξεκοιλιασμένα και τα έντερα περασμένα στο λαιμό. Του παπά του καψών το κεφάλι και το είχαν πεταμένο μακριά από το πτώμα του. Ο απολογισμός αυτού του σαδιστικού αφηνιασμού είναι 296 νεκροί, χωρίς να υπολογιστούν οι πολυάριθμοι πληγωμένοι και οι λίγοι κάτοικοι που έχασαν τα λογικά τους.»

«Επίγραμμα για το Δίστομο» ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

Εδώ ’ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις, να προσέχεις —
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό-λυγμό, σκαλί-σκαλί, μεγίστη σκάλα.

Φωτογραφικό υλικό:

το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για τη σφαγή του Διστόμου

Παιδιά του Διστόμου ποζάρουν σε εικονοστάσι στην περιοχή του διάσελου – Φωτογραφία του Dmitri Kessel

Γυναίκες στέκονται μπροστά στο νεκροταφείο του χωριού Δίστομο

Ρεπορτάζ από τον τύπο της εποχής για τη σφαγή του χωριού (περιοδικό Life)

Η Μαρία Παντίσκα κλαίει ακόμα, τέσσερις μήνες αφότου οι Γερμανοί σκότωσαν τη μητέρα της σε σφαγή στην ελληνική πόλη του Διστόμου – φωτογραφία του Dmitri Kessel

Το χωριό Δίστομο πέντε μήνες μετά τη σφαγή (Οκτώβριος 1944)

Εικόνες από την σφαγή εκατοντάδων κατοίκων του χωριού

Bar οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα συντρόφων και συντροφισσών του Ρουβίκωνα

Στα πλαίσια στήριξης και αλληλεγγύης των συντρόφων και συντροφισσών του Ρουβίκωνα μετά τις κακουργηματικες διώξεις που ασκήθηκαν σε δύο άτομα για μπογιές στη Βουλή,το Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο για όλη την θερινή σεζόν του, θα λειτουργεί bar οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα και τους παράλογους και εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, που με ξεκάθαρη πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης, επιβλήθηκαν στους συντρόφους μας και φτάνουν πλεον συνολικά τα 60.000 ευρω. Καλούμε λοιπόν τον κόσμο και τους/ις συντρόφους/σες στην Αντιφασιστική πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα,ως ένα ακόμη σημείο έμπρακτης αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους/ες του Ρουβίκωνα

Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομo

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 2 Μάη διεκδικώντας την χορήγηση της νόμιμης άδειάς του και την κατάργηση του φρονηματικού εισαγγελικού βέτο.Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που πριν ένα χρόνο ήταν θετικός στην χορήγηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα, αποφάσισε προφανώς με βάση την αστική του συνείδησή να μην επιτρέψει την δίκαιη και νόμιμη 7η άδεια του Δήμητρη Κουφοντίνα.  

Αυτή η διαφορετική, νέα του προσέγγιση, δείχνει πλέον ολοφάνερα ότι το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ , Σοσιαλδημοκρατία – Δεξιά ειναι κάλπικο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  (αγαπημένη κυβέρνηση των Αμερικάνων-ΝΑΤΟικων ιμπεριαλιστών) η οποία, διαβεβαίωνε οτι θα καταργήσει το εισαγγελικό βέτο, τώρα σφυρίζει αδιάφορα βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο την ζωή του Δ. Κουφοντίνα. Μαζί με την εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης έρχεται να προστεθεί και η πίεση του δεξιού κράτους-παρακράτους , προς την ηθική και φυσική εξόντωση του απεργού πείνας. Τον χορό σέρνει φυσικά και η αξιωματική αντιπολίτευση στηριζόμενη από ακροδεξιούς , φασίστες, Μ.Μ.Ε-μεγαλοεκδότες αλλά και κάθε είδους αντιδημοκράτες .

Αυτή είναι η αντιφασιστική-προοδευτική συμμαχία που οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστές και γιατί όχι με το βαθύ ελληνικό κράτος, όπως αυτό έχει εκφραστεί και διαμορφωθεί ιστορικά. Ένα κράτος που πάντα μέσα του συνυπήρχαν οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες, με σοσιαλδημοκρατικά σκουπίδια τύπου ΠΑΣΟΚ. Στην τελική όλοι αυτοί, είναι το μαύρο μέτωπο που επιτίθεται στο δημοκρατικό και κατεκτημένο δικαίωμα του κομμουνιστή-λαϊκού αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, προετοιμάζοντας τον δρόμο για περαιτέρω επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις αγωνιστών, του κινήματος της τάξης και των φτωχών στρωμάτων ευρύτερα.

Έπειτα και από τη νέα απόρριψη της άδειας από τους δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου στις 10 Μάη και εν αναμονή της απόφασης των εισαγγελέων του Αρείου Πάγου αλλά και του νέου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου και έχοντας διανύσει ήδη την 18η μέρα απεργία πείνας με κίνδυνο πλέον την πολυοργανική ανεπάρκεια του απεργού, είναι καθήκον των δυνάμεων του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού να συναντηθούν στον δρόμο την Τρίτη 21/05 στο Μοναστηράκι στις 18:00, και να διεκδικήσουν από κοινού την άμεση χορήγηση άδειας στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα και την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο. Το σύνολο του κινήματος και του προοδευτικού κόσμου πρέπει να αποτρέψει τον βασανισμό του απεργού πείνας και την μαύρη-αντιδραστική πολιτική που μπροστά στην απαίτηση της δήλωσης μετάνοιας, έχει οδηγήσει ήδη τον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα στα φυσικά όρια του βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ίδια του τη ζωή.

ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ